FATMA ZEHRA AKYİĞİT

Sadece bırak. Kendini ve insanları rahat bırak. Geçmişi ve geleceği rahat bırak. Şimdiki zamanı da rahat bırak. İyiyi ve kötüyü rahat bırak. Bu kadar sıkma o güzel canını. Duygularını ve düşüncelerini rahat bırak. Zehirse aksın balsa aksın yaşsa aksın tatsa aksın… Siyahsa yıldız çıkar, çıksın. Beyazsa gün batar, bırak kızıllaşsın. gökkuşağını tek renge boyanmaya zorlama, yorulduğunla kalırsın. Her renginle kabul et kendini. Grisin bırak siyah sansın kimi beyaz saysın. Kendi yeşilliğine maviliğine yakış. Hayatın renklerini bırak istediğine yakışsın. Yanlışı doğruyu zorlama. Aklına ve kalbine sor, gerisini Allah’a bırak. Suçlamayı, savunmayı, saldırmayı, beklentileri, mükemmelliyetçiliği,  kontrolcülüğü bırak. Kendine hata yapma izni ver. Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsin. Onay almak zorunda değilsin. Her şeyi bu kadar ince hesaplamak zorunda değilsin. Kendin ol. Sev hüznünü sev neşeni sev sessizliğini sev çığlıklarını. Tutma nefesini bırak, rahatla. Dlini kalemini rahat bırak biraz. Yet kendine yeter, kimseye yetemezsin dönüp duran dünyanın hızına yetişmeye çalışma. Ağır ağır ilerle. Ama ilerle mutlaka. Gerilesen de sorun değil, yeniden adım at. Kaçmaya çalışma kal ve yüzleş! Korkma ve saklanma, cesur ol ve öğren, öğret. Arkana dönüp bakma bile. Yürü. Ufukta ışık yoksa gölgenle dost olmayı bekleme. Gözünü kamaştırsa bile gelmek isteyen günün aydınlığını engelleme. Kısacası bırak. Rahat bırak biraz…